به گزارش علم نجوم : یک فضاپیمای جدید در حال سفر به خورشید است تا بتواند اولین تصاویر قطب‌های شمالی و جنوبی خورشید را به دست آورد.
Solar Orbiter ، همکاری بین آژانس فضایی اروپا ، یا ESA ، و NASA ، اولین فرصت خود را برای راه اندازی از کیپ کاناولار در 7 فوریه 2020 ، ساعت 11:15 بعد از ظهر خواهد بود. EST این فضاپیما با پرتاب موشک متحد متحد پرتاب Atlas V ، از گرانش زهره و زمین استفاده می‌کند تا بتواند خود را از هواپیمای گرفتگی خارج کند - چرخش فضا ، تقریباً مطابق با استوا خورشید ، جایی که همه سیارات در مدار قرار دارند. از آنجا ، منظره چشم پرنده خورشیدی مدار اولین بار به قطب‌های خورشید می‌بخشد.
راسل هوارد ، دانشمند فضایی آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی واشنگتن ، D.C و محقق اصلی یکی از ده ابزار خورشیدی گفت: "تا زمان خورشیدی ، تمام ابزارهای تصویربرداری خورشیدی در داخل صفحه ماهگرای خورشید یا بسیار نزدیک به آن قرار داشته اند." "اکنون ، ما می‌توانیم از بالا به خورشید نگاه کنیم."
دانیل مولر ، دانشمند پروژه ESA برای مأموریت در مرکز تحقیقات و فناوری فضایی اروپا در هلند ، گفت: "این یک امر ناشناخته خواهد بود." "این واقعاً علمی‌اکتشافی است."
خورشید نقش اساسی در شکل دادن به فضای اطراف ما دارد. میدان مغناطیسی گسترده آن بسیار فراتر از پلوتون است و یک بزرگراه بزرگراه برای ذرات خورشیدی شارژ معروف به باد خورشیدی را هموار می‌کند. هنگامی‌که انفجارهای باد خورشیدی به زمین برخورد کرد ، می‌توانند طوفان‌های هوا را تحت تأثیر قرار دهند که با GPS و ماهواره‌های ارتباطی ما تداخل دارند - در بدترین حالت آنها حتی می‌توانند فضانوردان را تهدید کنند.
دانشمندان برای آماده سازی برای رسیدن به طوفان‌های خورشیدی ، میدان مغناطیسی خورشید را تحت نظر دارند. اما تکنیک‌های آنها با دید مستقیمی‌بهتر کار می‌کنند. زاویه دید هرچه سریعتر باشد ، داده‌ها پررنگ تر می‌شوند نگاه اجتناب ناپذیر ما از قطب‌های خورشید از درون هواپیمای گرفتگی شکاف‌های بزرگی در داده‌ها به وجود می‌آورد.
هالی گیلبرت ، دانشمند پروژه ناسا برای مأموریت در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرینبلت ، مریلند گفت: "قطبها برای ما بسیار مهم هستند که بتوانیم از مدل دقیق تری استفاده کنیم." "برای پیش بینی وقایع آب و هوایی فضا ، ما به یک مدل بسیار دقیق از میدان مغناطیسی جهانی خورشید احتیاج داریم."
قطب خورشید همچنین ممکن است مشاهدات قرن را توضیح دهد. در سال 1843 ، ساموئل‌هاینریش شوبا ، ستاره شناس آلمانی ، کشف کرد که تعداد لکه‌های خورشید - لکه‌های تیره در سطح خورشید که زمینه‌های مغناطیسی قوی را نشان می‌دهد - موم و از بین می‌روند. امروز ، ما آن را به عنوان چرخه خورشیدی تقریبا 11 ساله می‌شناسیم که در آن خورشید بین حداکثر خورشیدی جابجا می‌شود ، هنگامی‌که لکه‌های خورشید زیاد می‌شوند و خورشید فعال و متلاطم می‌شود ، و کمترین خورشیدی وقتی کمتر می‌شوند و آرام تر می‌شوند. گیلبرت گفت: "اما ما نمی‌فهمیم چرا 11 سال است یا چرا برخی از ماکزیمم‌های خورشیدی از سایرین قوی تر هستند." مشاهده میدان مغناطیسی در حال تغییر قطبها می‌تواند پاسخی ارائه دهد.
تنها فضاپیمای قبلی برای پرواز بر روی قطب‌های خورشید نیز سرمایه گذاری مشترک ESA / NASA بود. فضاپیمای اولیس که در سال 1990 به فضا پرتاب شد ، سه گذر از ستاره ما را قبل از آنکه در سال 2009 به آن اعزام شود ، انجام داد. اما اولیس هرگز از فاصله زمین تا خورشید نزدیکتر نبود و فقط آنچه را که به عنوان سازهای درجا شناخته می‌شود - حمل می‌کند. محیط فضا را فوراً در اطراف فضاپیما اندازه گیری کنید. از طرف دیگر ، خورشیدی درون مدار جیوه عبور خواهد کرد که دارای چهار دستگاه درجا و شش تصویرگر سنجش از دور است که خورشید را از دور مشاهده می‌کنند. Teresa Nieves-Chinchilla ، معاون دانش پروژه ناسا برای این مأموریت گفت: "ما می‌توانیم آنچه را که با دستگاههای درجا لمس می‌کنیم و آنچه را که می‌بینیم" با سنجش از دور تهیه کنیم. "
بعد از سالها توسعه فناوری ، این نزدیکترین دوربین خواهد بود که دوربین‌های خورشید به آن خورشید رسیده اند. مولر گفت: "شما واقعاً نمی‌توانید خیلی نزدیکتر از خورشیدی Orbiter باشید و هنوز به خورشید نگاه کنید."
مروری بر مأموریت خورشیدی ESA / NASA.
اعتبار: مرکز پرواز فضایی گادارد ناسا / Joy Ng
این فیلم را با فرمت‌های HD از استودیوی تجسم علمی‌ناسا گودارد دانلود کنید
در طول عمر هفت ساله این مأموریت ، خورشیدی اربیتر با شیب 24 درجه بالاتر از استوا خورشید به دست خواهد آمد و با سه سال انجام عملیات مأموریت طولانی به 33 درجه می‌رسد. در نزدیکی نزدیکترین فضاپیما در فاصله 26 میلیون مایل از خورشید عبور خواهد کرد.
برای ضرب و شتم گرما ، خورشیدی اربیتر دارای یک محافظ حرارتی تیتانیومی‌طراحی شده با روکش فسفات کلسیم است که در برابر دمای بیش از 900 درجه فارنهایت مقاومت می‌کند - سیزده برابر گرمایش خورشیدی که در فضاپیما با مدار فضاپیما روبرو می‌شود. پنج دستگاه سنجش از دور از دور خورشید را از طریق مرواریدهای موجود در آن سپر گرما نگاه می‌کنند. یکی از بادهای خورشیدی را به طرف خود مشاهده می‌کند.
Solar Orbiter پس از آغاز آگوست 2018 Parker Solar Probe ، دومین مأموریت اصلی ناسا در منظومه شمسی درونی خواهد بود. پارکر چهار پاس نزدیک خورشیدی را به اتمام رسانده و با نزدیکترین روش در چهار میلیون مایل خورشید پرواز خواهد کرد.
این دو فضاپیما با هم کار خواهند کرد: با نزدیکتر شدن نمونه‌های پارکر از ذرات خورشیدی ، Solar Orbiter تصاویر را از دورتر دور می‌کند و مشاهدات را متناسب می‌کند. این دو فضاپیما نیز گاه برای اندازه گیری همان خطوط میدان مغناطیسی یا جریانهای بادی خورشیدی در زمانهای مختلف تراز می‌شوند.
Nieves-Chinchilla گفت: "ما با پارکر چیزهای زیادی یاد می‌گیریم و اضافه کردن Solar Orbiter به معادله فقط دانش بیشتری را به همراه خواهد داشت."
Solar Orbiter یک ماموریت همکاری بین المللی بین آژانس فضایی اروپا و ناسا است. مرکز تحقیقات و فناوری فضایی اروپا ESA (ESTEC) در هلند تلاش‌های توسعه را مدیریت می‌کند. مرکز عملیات فضایی اروپا (ESOC) در آلمان پس از پرتاب Solar Orbiter فعالیت خواهد کرد. Solar Orbiter توسط Airbus Defense and Space ساخته شده است و شامل 10 ابزار است: نه مورد توسط کشورهای عضو ESA و ESA. ناسا یک مجموعه ابزار ، SoloHI تهیه کرد و ردیاب و سخت افزار را برای سه ابزار دیگر فراهم کرد.
منبع :
Nasa.gov
مترجم : ترنم باقری